”Üniversite ikinci sınıftaydım. Toplum Gönüllüleri Vakfı’nda gönüllüydüm. Hacettepe Üniversitesi Çocuk Gelişimi bölümünde okuduğum için Aynı Gökyüzüne Bakıyoruz Projesi beni ayrı bir heyecanlandırmıştı. Dolu dolu bir eğitimin ardından o gün geldi ve cezaevine gitmiştik. Çocuklarla karşılaştığım an teorikte yapmam gereken tüm bilgiler kafamın içinde uçuşmaya başladı. Bir şeyler yapmam, söylemem gerekirken oturduğum yerden kımıldayamıyordum ama gün geçtikçe çocuklarla aramızdaki duvar kalktı ve hep birlikte aynı gökyüzünü paylaştığımızın farkına vardık. Onlar gülümsedikçe gözlerindeki ışığı, kendilerini değerli hissettiklerini gördükçe ve önlerine yeni hedefler koydukça bir parçacık da olsa hayatlarına dokunabildiğimi hissettim. En büyük değişimi ise ben yaşamıştım. Bu değişimin farkına vardım, sorguladım. Kapalı kapıların, yüksek duvarların arkasına elimizi uzatmıştık. ‘Aynı Gökyüzüne Bakıyoruz’ Projesi hayatımın en özel ve farklı deneyimlerinden biriydi.”

(Muğla, Türkiye)

Gönüllülük yoluyla Dünya’yı nasıl değiştiriyorsun?