“Çocukluktan gelen bu hayranlık ve sevginin esas biçim aldığı yer bende, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Yaratıcı Drama Topluluğu’dur. Gönüllü olmayı ben orada, provalarda, sahnede, sahne arkasında, standlarda; samimi bir ekiple öğrendim. Biz beraber sahneye çıktık, sözümüzü söyledik, baktığımız yeri gösterdik. Paylaştık, çoğaldık, büyüdük, değiştik ve belki de değiştirdik. Ne saatler, ne de bedenimiz inancımızdan ve ortak emeğimizden daha kıymetliydi. Dostluklar gönlü zengin sofralarla, dekorlarsa sağlam çivilerle kuruldu. Aynı anda perde arkasında sessiz kaldık ve aynı anda en gür sesimizle en can alıcı replikleri bağırdık. Dünyanın her hali görülsün istedik; geçmişi, olası geleceği… Ve dedik ki ben bir dünyayım, sizler birer dünyasınız ve biz kocaman bir dünyayız! Çok kızarsak bunu gülerek de ifade edebiliriz! Zindana gerek yok; eğlenebiliriz! Ya da şu çok gülünç bulduklarımız… İnce ince içimizi kemirebilir arınarak bakarsanız! Velhasıl-ı kelam; o kadar mutluyum ki bu kazandığım ömrümü şekillendiren hayat yaklaşımından! En önemlisi; kazancımızın soyutluğundan! Düşünsenize… Bilmem kaç kişi aynı anda aynı şey için ter döküyorsunuz ve kalbiniz o şey uğruna aynı ritimle atıyor. Bunun tadına varmadan ölmeyecek olmak hoş bir duygu, inanın…”

(İstanbul, Türkiye)

Gönüllülük yoluyla Dünya’yı nasıl değiştiriyorsun?