“Üniversiteye başladığım yıl oldukça karamsar ve mutsuzdum. İlk ayımda tesadüfen Türkiye Eğitim Gönüllüleri Vakfı’yla yolum kesişti. Vakıftan içeri adım attığım andan çıktığım ana kadar, tam dört sene geçti. Beni büyüten, hayatımı daha anlamlı kılan, bana gülümseme olan en büyük şey çocuklar ve benimle birlikte gönül veren insanlar oldu. Çocuklar beni bir kahraman olarak görürken aslında içimdeki çocuğu yaşatan onlar, benim kahramanım oldular… Ben çocukları anlamaya çalışırken kendimi de anladım. Onları severken kendimi de sevdim ve onlara umut olurken gönüllü olmanın karamsar olmaktan çok daha kolay olduğunu keşfettim. İçinde sevgi olan her şey bizi dönüştürür ve güzelleştirir. Bence herkes kaç yaşında olursa olsun, hayatında bir kez gönüllü olmalı.”

(İstanbul, Türkiye)

Gönüllülük yoluyla Dünya’yı nasıl değiştiriyorsun?