“Geçtiğimiz yılbaşında, Çanakkale 18 Mart Üniversitesi’nde okuyan öğrencilerle birlikte köy okullarında okuyan öğrenciler için okulumuzda stand açtık. Oyuncak ve hikaye kitapları topladık. Ben de küçük bir kasabada öğrenim görmüş bir kız çocuğuydum. Bu projeyi duyduğumda hem çok sevinmiş hem de hüzünlenmiștim. Bizim zamanımızda da bu gibi güzellikler yapan insanlar olduğunu hep rengi siyaha çalan televizyonumuzda görürdüm ama bize kimsecikler gelmezdi. Velhasıl, çocukluğum böyle daima içimde bize hediye getirecek abi ve ablaları beklemek ile geçti ki biz büyüdük, hayat bizi bir şekilde büyüttü. Şimdi ben de bir gönüllü oldum. O bekleyen küçük kız çocuğu büyüdü, hayattaki safını umuttan yana seçti ve belki de bizim hediyelerimiz, bizleri bekleyen umut dolu çocuklara ulașacak. Ben bekledim ama onlar beklemesin, yüzleri de yürekleri de gülümsesin diye gönüllü oldum. Şimdi ‘İyi ki olmuşum.’ diyorum çünkü benim yüzüm de tam yirmi iki yıl sonra onları görünce güldü, çiçek açtı. İşte bu yüzden gönüllüyüm; umut olmak, umut dağıtmak, hem de yaşım kaç olursa olsun umudumu kaybetmemek için… İstiyorum ki; daha çok olalım, çoğalalım çünkü ne kadar çok olur, ellerimizi birleştirip bir olursak o kadar çok çocuğa ulaşabiliriz.”

(Çanakkale, Türkiye)

Gönüllülük yoluyla Dünya’yı nasıl değiştiriyorsun?