“Hikayem AIESEC ile, insanların hayatlarına dokunabildiğimi keşfetmemle başladı. İnsanlara bir şeyler katabileceğim boşluklar varmış hayatta ve değerlendirmek gerekiyormuş. Paylaştığımız en ufak duygu bizi birbirimize bağlayan şey olabiliyor. AIESEC’te, 18-30 yaşlarındaki kişileri konfor alanının dışına çıkmak için sosyal sorumluluk projelerine göndermekle başladım. Gönüllü olmak isteyen bir kız vardı. Ona ‘Bir insan kendini nasıl tanır?’ diye sordum. Onu çizginin dışına çıkmaya davet etmiştim ve o da korkmadan bir yolculuğa çıktı. Sosyal sorumluluk projesi için gittiği Brezilya’dan altı hafta sonra döndüğünde artık farklı bir insandı. Dünya yalnızca yaşadığı şehirden, çevresi ise gittiği okuldan ibaret değildi. Döndüğünde bana: ‘Ben kendi çizgimin dışına çıktım ve farklı bir insan oldum. Bu yolculukta yanımda sen vardın. Buna ilk adımı seninle beraber attım ve hayatımı değiştirdin’ dedi. İşte o gün benim de hayatım değişti. Kim olmak istediğime karar vermiştim. Bundan sonra hangi okulda okuduğumun, hangi işi yaptığımın bir anlamı yoktu. Ben Damla’yım ve insanların mutluluğundan zevk alıyorum. Benim problemim dünyayla ve onun her geçen gün iyiye gitmesi için çabalayacağım. Farklı bakış açıları, görüşler, inanışlar beni rahatsız etmiyor ve aynı fikirde olmasam bile insanların düşüncelerini ifade etmesi için onlara fırsat vermenin ne kadar değerli olduğunu biliyorum. Hepimiz aynı ırktan, görüşten gelseydik tek tip olurduk ama hepimiz farklı yaratıldık. Hikayelerimiz bambaşka ama biliyorum hikayelerimizi yazarken birbirimize dokunmaya ihtiyacımız var. Her şey kelebek etkisi aslında. Ben sana dokunuyorum, sen ona dokunuyorsun, o ona dokunuyor ve oluyor. Belki yarın uyandığımızda her şey düzelmiş olmuyor ama biliyorum meselemize bir adım daha yaklaşmış oluyoruz. AIESEC, bana hayal kurmanın tadına varıp onun peşinden gitmeyi ve ortak bir dil olmadan duygularımla konuşmayı öğretti. Yİrmi bir yaşındayım ve ben bu hisleri yaşayan tek insan olmamalıyım, eminim ben yapabiliyorsam sen de yapabilirsin. Bize verilenden fazlasını istemeye, çizginin dışına çıkmaya sen de var mısın?”

(İstanbul, Türkiye)

Gönüllülük yoluyla Dünya’yı nasıl değiştiriyorsun?