“Ben 1996 doğumlu, Kocaeli Üniversitesi İşletme Bölümü mezunuyum. Bir yüreği dinletmek zordu lakin seslendirmenin daha zor olduğuna inandığım zaman gönüllülükle tanıştım ve ‘Yüreğimin Ritmi’ ile olan hikayem o zaman başladı. Kocaeli Üniversitesi İşletme bölümü 2. sınıfta Giresun’un kazasında bulunan Halis Akmen Lisesi için bir müzik atölyesi kurmak istemiştim. Benim için gönüllülük, nereden ve nasıl başlayacağınızı bilmemenize rağmen cesaret edebilmekti. Ben ilk atölyemi 36 müzik aleti için yardım toplayarak Bora Duran, Fırat Tanış, Ümit Besen gibi birçok sanatçı, iş insanı ve İhtiyaç Haritası destekçisi ile kurmuştum. Aslında hikayem böyle bitmemiş, yeni başlamıştı. Gönüllüyseniz gözünüz kara oluyordu. 2018 yılında Bulgaristan’a Avrupa Gönüllüsü seçildiğimde ‘Yüreğimin Ritmi’ni oraya da bırakmak ve farklı bir ülkede, farklı kuralları unutarak sadece bunu yapmak istemiştim. Bulgaristan’da Türkiye Büyük Elçiliği’nin iş birliği ile birlikte Yüreğimin Ritmi 2. Uluslararası Kitap ve Resim Atölyesini Snyagova köyünde bir hafta tek başıma kalarak köy halkı ile kurmuştum. Büyük bir Balkan tipisinde atölyenin duvarlarını boyamamdan tutun; taşıdığım kolilere, elleriyle beni besleyen köy halkına, atölye bittiğinde sarılan çocukları gözyaşlarıyla ile karşılamama kadar en güzel izleri bırakmıştım. Gönüllülük; önceden göze alamadığınız şeyleri, bir an gelip hiç düşünmeden yapmaktı. Ben, hiç bilmediğim bir yerde, hiç bilmediğim insanlarla gönül bağı kurmuştum. O andan itibaren benim için imkansız yoktu, sadece zor olabilirdi. Hikayem böyle de bitmemişti. 2019’da tüm engelleri kaldırmak istemiştim. Ben toprağında yetiştiğim vatanımın tüm yüreklerinden sorumluydum. Yüreğimin Ritmi Özel Eğitim Atölyesi’ni Giresun’da kurmuştum. Orada birçok yetenekli ve hayalleri olan çocuk vardı. B. orta engelliydi, harika bir müzik kulağı vardı. Atölye bittiğinde o çaldı, ben söyledim. A. ağır otizmliydi, gökyüzünü görmediği için durmadan sınıftan çıkmak isterdi. Bir destekçimiz sayesinde , A. göğe kavuştu. Sınıf onun yeni yeryüzüydü. H. hareket konusunda baya zorlanırdı, salıncak en sevdiği şeydi. Şimdi atölyede, salıncağında bir gökten diğer bir göğe geçiyormuşçasına hisler içinde idi. Bu süreçleri tek başıma ilerletirken, bir yol çizmiştim. Yüreğimin Ritmi Sosyal Sorumluluk Platformu tam dört senede beş atölye kurmuş ve birçok etkinlik yapmıştı. Amacı: Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı olan ihtiyaç sınıflarını baştan sona ayni yardımlar ile dizayn ederek sanat, bilim ve spor alanında da bu sınıfları desteklemekti; herkesin aktif şekilde gönüllü olmasını ve bağ kurmasını hedeflemekti. Ağrı, Hatay, Giresun, Bulgaristan’ da bulunan atölyeler hala aktif bir şekilde çalışmalarına devam ediyor. Gönüllülük, benim karşılık beklemeden, zorlu, çetin geçen krizlere rağmen bırakamadığım tek sevdamdı; kendin olabilme meselesiydi.Dört senede birçok destekçi, birçok yürek ailem olmuştu. Bu yola tek başıma çıkmış olsam da, bu yolda ‘Yüreğimin Ritmi’ ailesinin bireyleri sayesinde devam edebilmiştim. Gönüllülük, tek olduğunuz durumdan birçok olabilme; ben olduğunuz durumdan sen, o ve biz olabilme haliydi. Kısacası, bana inanan destekçiler, ailem, arkadaşlarım, çocuklarım, sınıflarını emanet eden öğretmenlerim, müdürlerim olmasa yüreğimin ritmi olmaz ve bu kadar ilerleyemezdim. Önce sizin inanmanız gerekir, sonra size inananlara inanmanız gerekir. Meseleniz sevgi olduğunda herkesin meselesi sevmek olur. Vaktiniz olmasa da vakit yaratabilmek meselesiydi. İhtiyaç Haritası Zirvesi’nde ailemin aldığı ilk ödülde dilimden şunlar dökülmüştü ‘Önce sevin, hayal edin, isteyin ve harekete geçin.’ Ben gönlümü, gönlünü duyuramayan tüm insanlığa adamıştım. Bir yüreği dinlettirmek zor ama seslendirmek daha zordu. Gelin, birlikte seslendirelim! Gönüllülük; kişiden kişiye aktarılan, başkasının mutluluğu için vakitler yaratılan, koşuşturmanın arasında yorgunluğu bile sevmeni sağlayan, en büyük sorunlarda mutlu olduğun ve sonunda iyi ki dediğin en güzel durumdu.”

(İstanbul, Türkiye)

Gönüllülük yoluyla Dünya’yı nasıl değiştiriyorsun?