”Gönüllü olma sürecim Karamanoğlu Mehmet Bey Üniversitesine  başladığım ilk yılımda Toplum Gönüllüleri Vakfı ile yolculuğum başladı . Boş vakitlerimi değerlendirmek için hem yararlı hem de anlamlı bir zaman geçirmek için çıkılan bir yoldu. Karaman Toplum Gönüllülleri örgütlenmesi ile İlk etkinliğim bir kütüphane oluşturulması ve kısa bir mesleki kütüphane projesiydi. Daha sonraları da boyama, kütüphane, sevgievi, huzurevi, farkındalık etkinlikleri, eğitimler şeklinde birçok çalışmada yer almamla devam etti. Gönüllülük serüvenimi sizlere yaşadığım birkaç olay ve etkinlikle anlatmak isterim. Hislerimi belki yaşatamam ama biraz aktarmış olurum. Genel olarak bulunduğum kurumlar gençlik çalışmaları ile ilgiliydi. Karaman Toplum Gönülllüleri (Karaman TOG) örgütlenmesinin bir parçası olarak gençlerle el ele, topluma destek ve toplumda ki dezavantajlı bireyleri içine alan çalışmalar yapabilme yolunda ilerlemekti. Okulunda kitap olmayan, kırsal bölgede yaşayan çocuklara kitap götürebilmiştik. Başka bir örnekle açıklamak gerekirse durumu iyi olmayan aileler için dağlık bir bölgede kurulan hayır çarşısı için eşya toplayabilmiştik. Bu yaptığımız çalışmalar bana sevginin iyiliğe dönüşmüş halini göstermişti. Habitat Derneği kapsamında yer aldığım çalışmalar sürecinde ulusal olarak kadınlar, girişimciler, çiftçiler, çocuklar gibi bir çok kitleye proje ortakları ile eğitim veren ve deneyimlerimin arttığı harika bir dernekti. Ben de Bireyler için Finansal Okur-Yazarlık projesi eğitmeniydim. Eğitim alanında Habitat Derneği ile yapılan gönüllü eğitmenlik çalışmalarında Bireyler için Finansal Okur Yazarlık eğitmen eğitimi alıdktan sonra bireylerin finansal okur-yazarlık konusunda bilinçlenlenmeleri için destek olmuştum. Yine TOG (Toplum Gönüllüleri Vakfı) Vakfında aldığım Dove Özgüven Projesinin eğitimi ile 9.sınıfa giden öğrencilerin sanal dünyanın aldatmalarına karşı bilinçlendirme çalışmaşasına katılmıştım. Yaptığım çalışmalar da öğrenciler, yaşlılar, kadınlar ve çocuklar bolca yer almaktaydı. Karaman TOG ile birlikte huzurevlerine ve sevgievlerine düzenli olarak gitmeye çalışıyorduk . Huzurevinde ki görme engelli yaşlı bir teyzemizin elimi tutup bırakmayışını veya biz gidince neşelenen yaşlı bireylerin gözlerinin içindeki parıltıyı gördüğümüz anları unutamam.  Sevgi evindeki çocukları dışarıda yemeğe götürme etkinliğinde araçla almaya gittiğimiz çocuğun koşarak gelip bacağıma sarılmasını, okulumda yer alan başka bir öğrenci topluluğu ile gittiğimiz şehit ve gazi ailesi ziyaretlerinde bizleri kendi evlatları gibi evlerinde ağırlayan aileleri hiç unutamam. Karaman TOG olarak uzak bir ilçede düzenlediğimiz bir okul boyama etkinliğinde çocuklar bir sürü minik notlar halinde  ‘’Ben de sizin gibi gönüllü olacağım’’, birinde ise ‘’Sizi çok sevdik inşallah gidemezsiniz’’ yazmışlardı. Gideceğimiz o gün otobüsümüz başta çalışmayınca ne kadar içten dediğini anlamış olduk. Bir okuldaki boyama etkinliğinde velilerin bizlere bahçede yemek yapmaları başka bir köyde bir öğretmenin evinde yediğimiz sıkma ve daha niceleri hala tatları damağımda, insanların sıcaklığı hatrımda kalmıştı Bir de dokuzuncu sınıf öğrencileri için olan Dove Özgüven Projesinde sıcakta, soğukta eğitime giden ekibimi asla unutamam. Üniversiteden sonra Kızılaya dahil oldum. Pandemi ile boş durmak yerine insanların kan ihtiyacı için çabaladım, kışın soğukta dışarda olan hayvanlar için bir şeyler çalışmalar yaptık. Hatta az boyutta olan köpek korkumu yenebilmiştim. Yine pandemide Askıda Eğitim, AHBAP, Uğur Böcekleri gibi sivil topum kuruluşlarına katıldım. Askıda Eğitimde bir çok eğitim düzenlenmesine eğitmen organizasyon ekibinde yer alarak katkı sağladım ki çevremin çok farklı deneyimli insanlar ile gelişmesinde ve  genişlemesinde büyük ölçüde katkısı oldu ve yüzlerce kişinin farklı konularda ücretsiz eğitim almasına destek oldum.. AHBAP oluşumunda BİLTEK (Bilişim ve Teknoloji Çalışma Grubu) Başkan Yardımcısı oldum ve hala devam ediyorum. AHBAP Acil teyit ekibinde yer alıyordum ancak yoğunluktan dolayı ayrıldım. Burada beni zorlayan şeylerden biri kan teyiti için aradığım ailelerden vefat haberi almam oluyordu. İnsanların sesi hala kulağıma gelir. KEGED (Kentsel Gelişim Derneği) ile tanıştım Gençlik ve Spor Bakalnlığı ile yürütülen  Eramus+ Projesi olan Pandemi Sonrası Gençlik Forumuna katılmak için Malatya’ya gittim. Orada hem keyifli vakit geçirdim hem de yeni insanlar tanıdım. Bu çalışma ile sosyolojik açıdan bilgime bilgi ekleyerek pandeminin topluma ve toplumsal kurumlara yansımasının dile gelmiş haline şahitlik ettim. Son olarak yaşadığım ilçede yaptığım iki projem oldu. Adları Oyuncak Kardeşim Olur musun?  ve Uğurlu Çocuk Şenliği idi. Topluluk olarak, bireysel olarak birçok projeye etkinliğe katıldım ama en çok etkilenenlerden biriydim diyebilirim. İhtiyaç olduğunda insanlarla nasıl kenetlendiğimizi bir kez daha gösterdi. Oyuncak Kardeşim Olur musun? projesinde Seydişehir de bulunan mevsimlik tarım işçisi çocukları için Türkiye’nin dört bir yanından oyuncak ve maddi yardım geldi. 160’tan fazla hediye paketi, içlerinde atıştırmalık, boya kitapları-kalemleri, okuma kitapları vb birçok şey gelmişti.  Hepsini mevsim işçilerinin yaşadıkları çadır bölgelerine götürdüm. Bireysel olarak başlattığım proje geniş yankı uyandırdı. Bu proje kapsamında Uğur Böcekleri derneği bana ulaştı. İlçemde başlatmış olduğum oyuncak projemin devamında gelen bayramlık projemi duymuşlardı.  Benzer projeleri olduğunu ve birlikte şenlik yamayı teklif etmişlerdi. Seydişehir de oluşturduğum ekibim ve Mersin, Ankara, İstanbul, Kastamonu şehirlerinde gelen birçok kişi ile bir olduk ve bu sayede çokta güzel bir ekip olmuştuk. Bayram günü çocuklara şenlik olduk. Atölyeler, boyama etkinlikleri, bayramlık hediyeleri, oyunlar, müzikler ile birlikte çokça eğlendik. Şenliğin sonunda dilek fenerleri ile dileklerimizi göğe yolladık. Kısacası aslında baya uzunca olan gönüllülük hikayem. Bazıları kelimelerle anlatılamayacak kadar güzel bazıları günlerin yorgunluğunu unutacak kadar keyifliydi. Bu arada hala vakit buldukça gönüllü olmaya devam ediyorum. İyi ki gönüllüyüm diyorum.”

(Konya, Türkiye)